عشق تعارف نکنید لطفا قبلا کوفت شده ....مال کسه دیگه ام تو بشقاب ما نذارین که دهنی هیچ کسو نمی خورم

...اونی که مال من بود

و قسمت من بود تازه تو بشقاب ما به بقیه چشمک میزد

آب از لبو لوچه ی بقیه راه مینداخت منم سهمم و بخشیدم

به همونایی که از♥عشق فقط تزیین دور بشقابشو♥ میبینن

جدیدن یه حس توی گلوم قلمبه شده بهش میگن بغض.......

این بغضه داره خفم میکنه نه میشکنه ک راحتم کنه نه میره پایین چه حس عجیبی دارم این روزا یه اهنگو صد بار گوش میدم یه عکسو صدبار نگا میکنم یه حرفو صد بار میزنم چه تکراری شده زندگیم خودمم تکراری شدم دیگه خستم اومدم اینجا که بنویسم دردامو حرفامو اشکامو ......

همچیمو

ﺗَﺼَﻮُﺭ ﮐُﻦ ﺭﻭﺯﯼبهم ﭘَﯿﺎﻡ بدﯼ ﻭ ﺟَﻮﺍﺏ ﻧَﺪﻡ !

ﺯَﻧﮓ ﺑِﺰَﻧﯽ ﻭ ﺗَﻌَﺠُﺐ ﮐُﻨﯽ ﭼِﺮﺍ ﺟَﻮﺍﺏ ﻧِﻤﯿﺪَﻡ

ﻭ ﺭﻭﺯﯼ ﺩﯾﮕﻪ ﺯَﻧﮓ ﺑِﺰَﻧﯽ ﻭ ﯾِﮑﯽ ﺍَﺯ ﺧﺎﻧِﻮﺍﺩﻩ ﺍﻡ ﺟَﻮﺍﺏ ﺑِﺪﻩ ﺑِﮕﻪ ﺑِﻔَﺮﻣﺎﯾﯿﺪ؟ ☏

ﻭ ﺗﻮ ﺑِﮕﯽ ﮐُﺠﺎﯾﯽ؟؟ ! ﺑِﮕﻪ ﻣﻨَﻈﻮﺭِﺕ ﺍﻭﻥ ﻣَﺮﺣﻮﻣﻪ؟؟؟؟

***********

تنهایی یعنی ذهنم پر از تو و خالی از دیگران...

اما کنارم خالی از تو و پر از دیگران

***********

همیشه تلخ ترین لحظه هاتو کسی میسازه که شیرین ترین لحظه هاتو با اون بودی....

این‌بار چاقویت را در گلویم فرو کن

بهت نمیگم که دوست دارم ولی قسم میخورم

بهت نمیگم ولی هرچی که بخای بهت میدم چون همه چیزم تویی

نمیخام خابتو ببینم چون تو خوش تراز خوابی

اگه یه روز چشمات پرازاشک شد و دنبال یه شونه میگشتی گریه کنی

صدام کن بهت قول نمیدم ارامت کنم اماپا ب پات گریه میکنم

اگه دنبال مجسمه سکوت میگشتی صدام کن قول میدم سکوت کنم

اگه دنبال خرابه میگشتی تانفرتتو توش خالی کنی صدام کن چون قلبم تنهاست

اگه یه روزی خاستی بری قول نمیدم جلوتو بگیرم اما به پات میشینم تا   برگردی

اگه یه روزی خاستی بمیری قول نمیدم جلوتوبگیرم امااینو بدون من قبل تو میمیرم

تک عکس های غمگین

سردش بود...

دلم را برایش سوزاندم...

گرمش که شد با خاکسترش نوشت،

خداحافظ...

عشق يعني چي؟

مي گفت عاشقم ، دوستش دارم و بدون او هيچم و براي او زنده هستم...

او رفت و تنها ماند ....

زندگي کرد و معشوق را فراموش کرد...

از او پرسيدم از عشق چه مي داني ؟ برايم از عشق بگو....

گفت:عشق اتفاق است بايد بشيني تا بيفتد!!!

رسم مجنون

اگر مجنون اگر فرهاد کرده

 عجب رسم خوشی بنياد کرده

خدايا پس کی عاشق می شوم من؟

 دلم بر روی دستم باد کرده

***********

واسوخت

تعجب می کند یارم ز رفتاری که من دارم
تصور می کند دیوانه ام یاری که من دارم

نه او، هر کس دگر باشد تعجب می کند طبعاً
ز رفتار عجیب و نابهنجاری که من دارم

همه گویند رفتارم عجیب و نابهنجار است
و گاهی مایه شرم است اطواری که من دارم......

عشق یعنی مستی و دیوانگی 

         عشق یعنی با جهان بیگانگی                   عشق یعنی شب نخفتن تا سحر

                            عشق

یعنی سجده ها با چشم تر

                                      عشق

غمخوار من ! به خانه ی غم ها خوش آمدی

 با من به جمع مردم تنها خوش آمـدی

 بین جماعتی که مرا سنگ می زنند

 می بینمت ، برای تماشا خوش آمدی

 راه نجات از شب گیسوی دوست نیست

کسی ما را نمی پرسد کسی ما را نمی جوید

کسی تنهایی مارا نمی گرید

دلم در حسرت یک دست

دلم در حسرت یک دوست

اصلا قرار نیست کـــه سرخم بیاورم

حالا که سهم من نشدی کم بیاورم

دیشب تمام شهر تو را پرسه میزدم

تا روی زخمهـــای تـــو مرهم بیـاورم

میخواستم که چشم تو را شاعری کنم

امّا نشد کــــه شعــــر مجسم بیــــاورم

دستم نمی رسد به خودت کاش لااقل

قسمت اين بود که من با تو معاصر باشم

تا در اين قصــــه پر حادثــه حاضــــر باشم

حکم پيشانی ام اين بود که تو گم شوی و

من بــه دنبال تو يک عمر مسافــــر باشـــم

تو پری باشـــی و تا آن سوی دريا بروی

دیروز پس از مردن آدم برفی

شد آب تمـــام تن آدم برفی

امروز دوباره کودکــــی را دیـدم

سرگرم به جان دادن آدم برفی

او دگمه چشـم های زیبایش را

می دوخت به پیراهن آدم برفی

زندگی عاشقانه خسرو و شیرین بر اساس زندگی پر فراز و نشیب خسرو و شیرین شاهزاده ارمنی رقم خورده است. خسروپرویز در سال 590 میلادی تاجگذاری نمود و رسما شاهنشاه شد. اتفاقات بسیاری در طول حکومت وی رخ داد که در این مکان نمی گنجد ولی زندگی زناشویی این پادشاه حماسه ای را در کشور ما رقم زد که امروز نیز جای خود را در تاریخ ما به شکل زیبایی حفظ کرده است. بسیاری از بزرگان شعر و ادب و تاریخ پیرامون این حماسه سروده هایی را از خود به جای گذاشتند تا نسلهای آینده از آن بهره ببرند همچون فردوسی بزرگ، نظامی گنجوی، وحشی بافقی و چند تن دیگر از بزرگان

نشسته بود، و گوسفندانش پیش چشم او، علف‏ هاى زمین را به دهان می گرفتند و می جویدند. صدها گوسفند، در دسته ‏هاى پراکنده، منظره کوهستان را زیباتر کرده بود. پشت سرش چند صخره و کوه و کتل، به صف ایستاده بودند. ابراهیم، به چه می ‏اندیشد؟ به شماره گوسفندانش؟ یا عجایب خلقت و پرودگار هستى؟

لیلی دختری زیبا از قبیله عامریان بود و مجنون پسری زیبا از دیار عرب،

نام اصلی او قیس بود و بعد از آشنایی با لیلی او را مجنون یعنی دیوانه خواندند

چرا که او دیوانه بار دور کوه نجد که قبیله لیلی در آنجا بود طواف می کرد

قیس با لیلی در راه مکتب آشنا شد و این دو شیفته یکدیگر شدند. 

پدر لیلی مردی مشهور و ثروتمند بود